Ochotniczki ks. Bosko
DLA CODZIENNEJ MIŁOŚCI
Dla radości życia
Miłość – nie biznesu, nie kariery, nie zwycięstwa w wyborach. To jest słowo wywołujące głębokie pragnienie życia godnego człowieka, w którym dla wszystkich jest miejsce wzrostu i wypowiadanie siebie w sposób wolny.
Współczesny człowiek wie, że miłość ma być podstawową cechą życia, lecz powątpiewa, czy możliwe to uczynić i umiera z nudy, jeśli nie umiera od codziennej przemocy.
Istnieją ludzie, którzy nie przytakują tym banalnym tezom. Wierzą, że miłość we wzajemnych relacjach umacnia chęć życia i jest podstawowym środkiem do realizacji życia. W nich można dostrzec piękną pasję do małych codziennych spraw, które są dla nich ważne, bo w nich znajdują bodziec by nieustannie stawać się wolnymi i uczynić wolnymi swoich bliskich.
Kim są ci ludzie?
Jesteśmy Ochotniczkami ks. Bosko.
„Jesteśmy osobami konsekrowanymi, lecz nie mieszkamy w klasztorach. Jesteśmy pracownicami, sprzedawczyniami, nauczycielkami, studentkami, pracownikami socjalnymi, i możemy być tym, czym pragniemy być. Nie mamy żadnych uniformów i nasza Reguła wymaga od nas jednej rzeczy: Zbawcze działanie Boga przekształcić w nieustanną służbę braciom.“
Ochotniczka ks. Bosko
Swoją konsekrację przeżywa jako nieustanne i radosne objawienie się ewangelicznego zbawienia w swoim otoczeniu. Nie odróżniałaby się od innych, jeśliby jej styl życia nie zainteresował innych i nie wzbudzał pragnienia naśladowania jej pogody ducha, zdolności do dzielenia się, bycia darem dla innych, gotowością pomocy. Dlatego też często nie ma czasu dla siebie, lecz zdecydowała się życie „tracić” dla braci i nie udaje się jej zrezygnować z codziennej radości stawania się darem.
„Być” to jej apostolstwo. W duchu ks. Bosko i w jego stylu Ochotniczka pracuje w środowisku młodzieżowym i kościelnym, w rodzinie i w szkole, w stowarzyszeniach i instytucjach państwowych. Na miejsce swego apostolaty wybiera środowisko, w którym żyje: w nim nadaje sens swojej kobiecości, pozycji społecznej, swojemu uświęceniu. Ona nie musi oddzielać się od innych, by być dyspozycyjną; ona pracuje i kocha tam gidzie mieszka. Jest posłuszna codzienności, ponieważ w niej konkretnie ujawnia się Boży plan względem każdego człowieka. To wybór nowy, oryginalny, przeznaczony tylko dla tego, kto jest zdecydowany i odważny – życie ryzykowne i bez żadnego zabezpieczenia.
DANE HISTORYCZNE
Instytut Ochotniczek ks. Bosko założył ks. Fili Rinaldi, trzeci następca ks. Bosko, kierujący Zgromadzeniem salezjańskim. Pomysł założenia Instytutu zrodził się w 1917 r.
Idea rozwijała się powoli, ponieważ pomysł był nowością. W tamtych czasach były rozpowszechnione tylko tradycyjne modele życia zakonnego. W 1956 r. Instytut był już zatwierdzony, jako stowarzyszenie. W 1971 r/ powstał Instytut Świeckich na prawach diecezjalnych, a w 1978 r. przekształcił się w Instytut na prawach papieskich.
Narodzony z małego ziarenka na dzień dzisiejszy liczy 1200 członków rozsianych po całym świecie. Aktualność takiego modelu życia zatwierdził sobór Watykański II, podkreślający odnowienie życia zakonnego i proponując formę życia konsekrowanego, według której w pewien sposób Ochotniczki już żyły.
Całkowita świeckość i profesja rad ewangelicznych – to charakterystyczne cechy Instytutu. Duchowość jest salezjańska, dlatego Ochotniczka jest zobowiązana wnieść do swego otoczenia radość, autentyczne przeżywanie każdej ludzkiej wartości, i wybrane przez siebie życie ofiarować na posługę drugiemu, a zwłaszcza młodzieży i biednym. Ta oryginalna forma życia konsekrowanego, według której Ochotniczka za swoją wierność projektowi życia jest odpowiedzialna przed Bogiem i przed sobą. Istnieje także struktura przewidującą przełożoną wspólnoty, regionu i centralną. Ochotniczka żyje w swojej rodzinie i w środowisku pracy i jest im zobowiązania do „posłuszeństwa”, którego w jej życiu konsekrowanym nie może zabraknąć.
Adres kontaktowy:
04220 Vilnius,
Erfurto g. 3
jacekap@mail.com
Ks. Jacek Paszenda SDB
