Parafia św. Jana Bosko w Wilnie

Historia

Salezjanie w Wilnie

Nowy kościół

Wielu pracowników Bożej winnicy

Ważniejsze wydarzenia z historii parafii pw. Św. Jana Bosko w Wilnie

Tempus fugit, barba crescit (czas biegnie, broda rośnie) – tak mawiali rzymianie o czasie, którego nie można zatrzymać. Czas biegnie niepostrzeżenie także i dla nas, parafian parafii św. Jana Bosko. Już w tym roku 12 marca parafia pw. Św. Jana Bosko w Wilnie świętuje 20 lat. To wiele, a przecież wydaje się, że życie parafii dopiero co się rozpoczęło. Praca Salezjanów w Wilnie rozpoczęła się nie przed 20 laty, lecz o wiele wcześniej. Warto przypomnieć kilka historycznych faktów.

Salezjanie w Wilnie

Pierwsi salezjanie do Wilna przybyli już 15 sierpnia 1924 r., a zaprosił ich ks. Karol Lubraniec. Za pozwoleniem arcybiskupa Jerzego Matulewicza przekazał im kościół pw. Najświętszego Serca Jezusowego oraz szkołę rzemieślniczą z internatem przy ulicy Dobrej Rady. 21 sierpnia 1928 r. arcybiskup Jerzy Matulewicz salezjanom przekazał także kościół św. Stefana. 1 stycznia 1931 r. przełożony generalny salezjanów ks. Filip Rinaldi (który był już w Wilnie w 1928 r. nie pełniąc jeszcze tej posługi) zezwolił na powstanie wspólnoty salezjańskiej p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa przy ul. Dobrej Rady 22 oraz Oratorium przy ul. Św. Stefana 37 w Wilnie. W czasie wojny, po zajęciu Wilna przez Niemców, szkoła wstrzymała swoją działalność (22-29 czerwca1941 r.), a później została znacjonalizowana przez sowietów, a pozostali salezjanie, w miarę możliwości, pracowali w różnych parafiach.

Po odzyskaniu przez Litwę niepodległości salezjanie wrócili do Wilna. Rozpoczęli budować dom zakonny i kościół w jednej z nowych dzielnic miasta – w Lazdynai, ponieważ nie było możliwości odzyskania kościółka Najświętszego Serca Jezusowego ani szkoły.

W ten sposób odrodziła się wspólnota salezjańska. 12 marca 1990 r. bp Julian Stefanowicz swoim dekretem utworzył parafię św. Jana Bosko. Na początku część nabożeństw zaczęto odprawiać w szkołach w Lazdynai, a w cieplejszych miesiącach roku msze św. były sprawowane na łące, przy krzyżu, w miejscu gdzie dziś stoi kościół. Budowa salezjańskiego domu i kaplicy została rozpoczęta w1993, azakończona w grudniu 1995 r. W uroczystość św. Jana Bosko 31 stycznia 1996 r. wileński arcybiskup Budrys Juozas Bačkis poświęcił budynek. Od tej pory życie parafialne przeniosło się z łąki i szkół i zadomowiło się w kaplicy i w domu wspólnoty salezjańskiej.

do góry

Nowy kościół

17 maja 1996 r. rozpoczęła się budowa kościoła p.w. Św. Jana Bosko (1400 m2). 12 sierpnia 1996 r. kamień węgielny poświęcił sam przełożony Generalny Zgromadzenia Salezjańskiego ks. Juan Edmundo Vecchi. To było wielkie święto dla młodej parafii. Od tego momentu projektowanie i budowa odbywały się równocześnie. Wszyscy parafianie mogli obserwować i zachwycać się tym, jak rośnie nowa świątynia ks. Bosko. Prace budowlane posuwały się szybko naprzód nie tylko dzięki ofiarności parafian, ale przede wszystkim dlatego, że były finansowo wspierane przez przełożonych salezjańskich. Po kilku latach parafia doświadczyła znów wielkiej radości: 24 grudnia 2000 r. msze św. były już odprawiane w kościele – to była Pasterka roku Jubileuszowego. Od tego momentu w niedziele na modlitwę ludzie zbierali się w jeszcze nieukończonym kościele, a w dni powszednie –w kaplicy. Po miesiącu, 28 stycznia 2001 r., biskup Juozas Tunaitis poświęcił tymczasowy ołtarz w świątyni, która w ten dzień z trudem pomieściła wszystkich obecnych. Ponieważ otrzymywane z salezjańskiego Domu Generalnego pieniądze skończyły się, dalsze prace były wykonywane małymi krokami. Choć powoli, ale za to konsekwentnie piękniało zarówno otoczenie kościoła, jak i wnętrze. Powoli i wspólnymi siłami salezjańska świątynia w Lazdynai stała się po prostu piękna. Ołtarz zaprojektowali dwaj księża artyści – bliźniacy z Krakowa ks. Leszek i ks. Robert Kruczkowie. Oni wykonali także płaskorzeźby na centralnej ścianie, tabernakulum, chrzcielnicę, wykonali też i inne prace dekoracyjne. W głównym ołtarzu ks. Bosko wskazuje Jezusa na krzyżu i zaprasza młodzież, by do Niego przyszła. Po drugiej stronie krzyża widzimy św. Dominika Savio i bł. Laurę Vicuña – młodych świętych, przykład salezjańskiej duchowości dla współczesnej młodzieży, pokazujący jak żyć, jak wierzyć, co znaczy być z Jezusem od swojej młodości. Salezjańska szkoła zawodowa w Oświęcimiu, świętująca w tym roku 112 lat od swego powstania, wykonała dla naszego kościoła ławki oraz konfesjonały.

do góry

Wielu pracowników Bożej winnicy

W 2010 roku kościół parafii p.w. Św. Jana Bosko zostanie uroczyście konsekrowany. Konsekracja – to uroczyste poświęcenie – ofiarowanie na służbę Bogu ołtarza, budynku kościoła oraz wyposażenia. Od tej chwili budynek kościoła będzie służył chwale Bożej. Przy tej okazji chcielibyśmy podziękować tym, którzy najbardziej zasłużyli się przy wzroście parafii i kościoła. Przede wszystkim współbraciom salezjanom, którzy tu żyli, pracowali, służyli bogu. Wśród nich szczególne miejsce przypada proboszczom. Pierwszym proboszczem był proboszcz parafii Najświętszego Serca Jezusa  ks. Kazimierz Kindurys (1990-1992). Kiedy biskup powierzył prowadzenie parafii salezjanom, administratorem parafii został ks. Izydor Sadowski SDB (1992-1995). Jego praca była chyba najtrudniejsza – rozpocząć życie wspólnoty parafialnej a także budowę kaplicy i domu zakonnego całkiem od zera. Parafia – to nie tylko budynek, lecz przede wszystkim – wspólnota wierzących. Musiał się więc zająć i budową, i tworzeniem wspólnoty. Inni proboszczowie mieli już łatwiej. Aktywna i zorganizowana wspólnota wierzących wiele pomogła kolejnym proboszczom i budowniczym kościoła – ks. Mykolasowi Petravičiusowi SDB (1995-2003), a później ks. Jackowi Paszendzie SDB, który zakończył prace budowlane. Pomagali im i inni księża salezjanie: śp. Ks. Władysław Mikulewicz SDB (+2006), ks. Stanisław Šileika SDB, ks. Petras Dumbliauskas SDB, ks. Massimo Bianco SDB, ks. Alessandro Barelli SDB, ks. Marek Rusek SDB, a także księża diecezjalni: ks. Zenon Navickas, śp. ks. Aleksy Končius (+2004) oraz ks. Wiktor Woronowicz. Dyrektor wspólnoty, Ks. Alessandro Barelli, pracujący w parafii od 2001 r., według charyzmatu św. Jana Bosko w szczególny sposób rozwinął działalność z dziećmi, młodzieżą i animatorami (wolontariuszami).  Z jego inicjatywy zaczęło działać salezjańskie oratorium świąteczne, zaczęto organizować letnie półkolonie, przygotowywać projekty. Jesteśmy mu wdzięczni i za to, że dzieci i młodzież będąca pod opieką salezjanów w Wilnie oraz w Kownie ma swój dom, przeznaczony na wyjazdy wakacyjne, w Tverečius rejon Ignaliński. Wspomnieć wszystkich, którzy się dołożyli do życia wspólnoty parafialnej oraz do budowy jest rzeczą niemożliwą. Wielu ludzi, wiele osobistych historii. A także wiele cudownych znaków Bożej Opatrzności, potwierdzających, że właśnie taka jest wola Boża, aby tu, w Lazdynai, pracowali i działali duchowi synowie ks. Bosko. Z serca dziękujemy każdemu z nich. W imieniu ks. Bosko, wspomagając się jego słowami oraz zapewniając wszystkich, że pamiętamy o Was w modlitwie, możemy twierdzić, że Maryja Wspomożenie Wiernych przyjmuje pod swoją opiekę każdego, kto przychodzi pod dach salezjański – zwłaszcza młodego człowieka. Niech Bóg obficie błogosławi każdemu!

do góry

Ważniejsze wydarzenia z historii parafii pw. Św. Jana Bosko w Wilnie:

  • 15 sierpnia 1924 roku pierwsi salezjanie przybyli do Wilna na zaproszenie ks. Karola Lubiańca, który w tym samym roku, za zgodą biskupa Jerzego Matulewicza, przekazał dla zgromadzenia kościół Serca Jezusowego oraz szkołę rzemiosł z internatem przy ul. Dobrej Rady.
  • 21 sierpnia 1928 r. Abp. J. Matulewicz przekazał salezjanom kościół św. Stefana
  • 1 stycznia 1931 r. Przełożony generalny F. Rinaldi utworzył domy zakonne na Dobrej Radzie a także przy ulicy. św. Stefana i Oratorium przy ul. Stefańskiej 37
  • 1941 r. placówki wychowawcze zostały zamknięte przez Niemców
  • 17 stycznia 1990 r. powrót Zgromadzenia do Wilna
  • 1990.02.26 rejestracja komitetu parafialnego przez Religijų ReikalųTaryba prie Lietuvos TSR Ministrų taryba
  • 1990.03.12 dekret biskupa Juliana Steponawicziusa ustanawiający parafię
  • 1993.04.01 pozwolenie na budowę kaplicy
  • 1993.04.18 pierwsza msza na łące i poświęcenie krzyża
  • 1993.04.25 początek budowy kaplicy
  • 1994 r. po raz pierwszy w nowej parafii pod krzyżem odbyły się uroczystości Pierwszej Komunii św.
  • 1996.01.31 poświęcenie kaplicy arcybiskup Audrys Juozas Bačkis
  • 1996.02.07 oficjalne zakończenie budowy kaplicy
  • 1996.05.17 roku rozpoczęto budowę kościoła
  • 1996.08.12 poświęcenie kamienia węgielnego przez Ks. Generała Juan Edmundo Vecchi SDB
  • 2000.12.24 pierwsza msza w kościele (pasterka),
  • 2001.01.28 poświęcenie kościoła przez bpa Juozasa Tunaitisa
  • 2004.09.27 oficialne zakończenie budowy kościoła
  • 2010.05.30 uroczysta konsekracja kościoła

do góry